μυστάλμης

μυστάλμης, ὁ (Α)

αυτός που ζει ευτελώς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ρ. μυστ-ιλ-ῶμαι «βουτώ ψωμί σε ζωμό και τρώω» (< μυστ-ίλη* «τεμάχιο άρτου») + ἅλμη «θαλασσινό, αλμυρό νερό». Ο Ευστάθιος γράφει στα σχόλια στην Οδύσσεια τού Ομήρου «μυστάλμην

ἐκ τοῦ μυστιλᾶσθαι ἅλμην, ἐκ τῶν εὐτελεστάτων ζῶν»].